Mie Gilleir
Als fervent lezer probeer ik te volgen wat er in de wereld van de literatuur gebeurt. Lezen is van jongs af aan mijn voornaamste vrijetijdsbesteding. Ik lees redelijk veel, ga regelmatig naar voordrachten en andere evenementen die met literatuur te maken hebben.
Ik tracht anderen (vrienden, familie, kinderen,kleinkinderen) warm te maken om (meer) te lezen. Ik volgde in de Academie voor Muziek, Woord en Dans van Mortsel de driejarige opleiding literaire creatie. Tijdens die opleiding kregen we het vak 'repertoirestudie' waarin literaire werken kritisch besproken werden. Ook werd er aandacht besteed aan het leren feedback geven op werk van medestudenten. Volgens hen was ik een kritische lezer. Het doet mij groot plezier om deel uit te kunnen uitmaken van de lezersjury.
-
Reactie op "Oksana" van Donald Niedekker:Fijn boek. Vlot te lezen. Ik hou van de korte passages en de flash-backs. De pijl zakt echter wel onder het vliegen...naar het einde toe zwakker. Soms ook ongeloofwaardig.
-
Reactie op "Wil" van Jeroen Olyslaegers:Het was even wennen aan de taal, maar na een tijdje viel dat wel mee. Voor mensen die met Antwerpen vertrouwd zijn, zijn er veel herkenningspunten in de stad. Ik vraag me af of dat voor niet-Antwerpenaren niet van het goede teveel is. Ik vond het alleszins een boeiend boek dat zich vlot laat lezen. Het thema over wat is goed, wat is kwaad, wat is schuld, onschuld, de ambivalentie, de soms flinterdunne grens...loopt als een rode draad door de hele roman en maakt hem universeel. De auteur heeft zich alleszins goed ingewerkt in de materie: ik herken een aantal passages aan de verhalen van mijn (groot)ouders. Verder vind ik de introductie van Angelo, het alter ego met een ander normbesef, een geslaagde ingreep. Ook het feit dat er geen achterkleinzoon is... Eén zaak is me niet duidelijk: op pagina 332: Lode sterft, hij overleeft zijn vrouw. Ze weent zich onnozel in de kerk... Hoe kan dat nu? Of heb ik iets verkeerd begrepen?