Rodney Talboom
Samen met enkele vrienden heb ik enkele jaren geleden een boekenclub(je) opgericht waarbij alle deelnemers om beurt een boek kiezen. We lezen dat dan en komen samen om onze bevindingen met elkaar te delen. Voor velen/sommigen zijn die momenten de enige keer dat ze een boek vastnemen. Wat dus ook betekent dat zij vaak met heel andere ogen naar "boeken" kijken, louter lezen voor het plezier, zeer plotgedreven zijn, ... Hieruit heb ik veel geleerd en denk ik dat ik vanuit verschillende perspectieven kan bijdragen tot de discussie omtrent de kanshebber op de Fintro Literatuurprijs. Zelf heb ik immers een bachelor in de Taal en Letterkunde, en ben ik eerder een getrainde lezer met oog voor vertelstructuur. Ik hou van intertekstualiteit en geloof dat een boek zelden op zichzelf staat.
-
Reactie op "Hoogmoed" van Richard Hemker:Enkele dagen geleden heb ik "Hoogmoed" uitgelezen als laatste van de genomineerden, maar ik heb bewust even gewacht met mijn mening neer te pennen, omdat ik een gelijkaardig gevoel overhoud aan de lezing. Ondanks het feit dat ik een absolute liefhebber ben van het taalgebruik van Hemker/Seutorius, en de contemplatieve stukken mij niet stoorden, bleef ik uiteindelijk toch een beetje op mijn honger zitten. Misschien komt dit eerder omdat ik bewust dit boek tot laatst had opgespaard daar ik vermoedde dat dit mij het meest zou aanspreken van de vijf? Zoals het vaak gaat met verwachtingen zijn deze best niet te hoog... Hemker slaagt er voor mij wel in om een geloofwaardige beschrijving van een typisch Ardeens dorpje neer te zetten, je waant je zo in Vezoul bij de boulangerie of het dorpscafé met Beate (wat een naam!) achter de toog terwijl het buiten miezert en iedereen iedereen lijkt te kennen. Al vond ik het eerder verrassend dat de "buitenstaander" zo makkelijk geaccepteerd werd binnen deze eerder kleine en waarschijnlijk gesloten gemeenschap. Wat dan toch maakt, dat "Hoogmoed" uiteindelijk voor mij niet het "beste" boek van de shortlist is? Toch te weinig plot of een te voorspelbaar einde? Te hoge verwachtingen? Mijn conclusie: prachtig boek, pareltjes van zinnen, maar ik kan maar aan weinig kennissen dit boek aanraden. Desalniettemin blijf ik Hemker zeker volgen.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden
-
Reactie op "Oksana" van Donald Niedekker:Ik zweer ook bij het "echte" boek. Dat resulteert in overvolle boekenkasten, maar ik wil inderdaad ook een boek voelen. Bij "Oksana" geeft de bladspiegel mee weer wat er verteld wordt en versterkt het de inhoud. Als ik op vakantie ga, neem ik dan weer steeds een Dwarsligger mee. Voor mij werkt dat wel als alternatief.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden
-
Reactie op "Wil" van Jeroen Olyslaegers:Het is niet evident aan een boek te beginnen dat je al bijzonder vaak werd aangeraden. Sowieso werden er dan bijna niet te halen verwachtingen gecreëerd, is mijn ervaring. Maar gelukkig kon "Wil" deze waarmaken. Niet alleen is het een razend interessant thema, bovendien wordt het op zo'n wijze voorgesteld dat je als lezer zelf mag/moet/kan oordelen. Dat dit niet makkelijk is, blijkt trouwens aan enkele reacties hier op dit forum. Of je je nu kan verplaatsen in "onzen Wilfried" of niet, het feit dat je zomaar meedraait in machinaties die veel groter zijn dan jezelf, je familie, je dorp, de wereld zelfs is voor mij persoonlijk angstaanjagend. Waarmee ik wil aangeven dat dat wat Olyslaegers misschien net niet schrijft maar wat wel aanwezig is of gesuggereerd wordt het boek nog versterkt. Op het eerste zicht lijkt "Wil" misschien een vlot geschreven verhaal over een thema in een stad waarin iedereen zich wel kan herkennen, dus zeker ook louter plotgedreven lezers, maar het gaat zoveel dieper, als je jezelf toelaat om je voor de keuzes van de personages te plaatsen. Ik krijg wel eens het verwijt dat ik te veel in een boek wil zien, maar de subtiele manier waarop Olyslaegers deze mogelijkheid heeft geschapen, verdient mijn waardering. Ik zou "De aanslag" niet meteen vervangen als "verplichte" lectuur op de middelbare scholen, maar "Wil" is een meer dan volwaardig alternatief en heeft volgens mij ook de gave om door adolescenten "graag" gelezen te worden.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden
-
Reactie op "Het smelt" van Lize Spit:Bedankt voor de terechte knuppel, Tom! Jouw reactie geeft perfect weer wat mijn gevoel was na het lezen van "Het smelt", ondertussen ruim een jaar geleden. Er zijn enkele zaken die ik graag nog ter aanvulling wil opmerken.Zo kan ik er met de beste wil van de wereld niet bij dat er lezers zijn die nog verrast kunnen worden over het einde wanneer de titel eigenlijk de clou al weggeeft. Een meer essentiële bedenking misschien is of je als lezer die al wat meer gelezen heeft, nog verrast kan worden. Inderdaad is "Het smelt" bijzonder herkenbaar en lijkt het alsof je dit alles al eens eerder gelezen hebt. Hieraan kan Lize Spit uiteraard weinig veranderen, maar het speelt wel degelijk mee in de beoordeling van boek. Mijn zestienjarige versie had dit boek meer gewaardeerd, net omdat ik dan niet zou kunnen vergelijken met gelijkaardige werken.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden
-
Reactie op "Rivieren" van Martin Michael Driessen:Jouw reactie geeft mijn appreciatie van "Rivieren" perfect weer. Ik heb genoten van dit boek/deze drie novelles die elk op hun eigen manier bevestigen dat aan het (nood)lot niet te ontkomen valt. Als je auteur op gezette tijdstippen ook nog de nodige symboliek in je werk stopt, dan heb je het goed gedaan. Bovendien vond ik het een verrassend fijne leeservaring, net omwille de taalbeheersing en de accurate sfeerschepping, daar waar het toch eerder om drie "droge" thema's gaat. "Rivieren" komt in mijn top drie.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden
-
Reactie op "Oksana" van Donald Niedekker:'Amai, vrouwenhandel en zij legt zich daar gewoon bij neer zonder boe of ba.' Pun intended :-)? Neen, serieus, die bedenking maakte ik mij ook. Eveneens wanneer zij aan haar nieuwe leven in Berlijn begint. Alles lijkt steeds zonder al te veel bekommernissen over naar de orde van de dag. Wat waarschijnlijk een noodzakelijke houding is om te overleven in zulke situaties. Wat op zich dus weer mooi weergegeven of gesuggereerd werd door de auteur. Ik heb een erg dubbel gevoel bij dit boek.Bekijk in detailBekijk alle reacties
- beantwoorden